Ben onu ilk ne zaman gördüm hiç fikrim yok.Ama kalbime ilk düştüğü anı dün gibi hatırlıyorum.Klavyenin üzerinde dans ederken parmakları beni çok uzaklarda hiç bilmediğim şehirlere götürmüştü...Her adımımla boşalan bir şehre...O olmazsa bomboş kalacağımın ilk işaretiymiş bilemediğim 18 yaşımın çocuk telaşıyla.
Koridorda bir gün "Sus artık iç sesim "demişti bana ya dünyalar benim olmuştu.O kadar tuhaf bir bağ vardı aramızda...Hiç onun olamayacak,hiç onunla olamayacak bir iç sestim ben...Birgün onun da beni sevdiğini öğrendiğim de herşey için çok geçti...Çok geç...
Aradan yıllar ,yollar, bir sürü insanlar geçti...Aramıza giren bunca zaman sadece onu benden ırağa düşürmekle kalmadı gönlünü de benden çok uzaklara götürdü.Ama bu gece onsuzluğun milyonuncu gecesinde içimden iyi ki sevmişim seni geçiyor sadece...