SEN YOKKEN BEN

Sen yokken ben, her sabah suladım bahçedeki çiçekleri yaÄŸan yaÄŸmura aldırmadan... 
Sen yokken ben, kahvaltıda yine boyoz ve yumurta yedim...
Sen yokken ben, okudum yeni çıkan ama pek popüler olamayan kitapları...
Sen yokken ben, şarkı söyledim hicaz makamında...
Sen yokken ben, birmilyonbirincikez gözümde yaşlarla izledim 'mesajınız var'ı...
Sen yokken ben, şiirler yazdım yitik bir aşkı anlatan...
Sen yokken ben, yine çaya üç şeker koyarak karıştırmadan içtim...
Sen yokken ben, yine bisiklete bindim akşamları...
Sen yokken ben, Buse ve Toprak'la birlikte oyunlar oynadım...
Sen yokken ben, rakıyı buzsuz içtim yaz sıcağına rağmen...
Sen yokken ben, aynı kaldım  büyütmedim içimdeki çocuÄŸu...
Sen yokken ben, inadına gülümsedim ağladıklarıma...

Sen yokken ben, yine sustum söylemediklerimi... 

Sen yokken ben, aslında  en çok seni özledim,ondan da bunca ÅŸeyi söyledim....

maikedi

İzmirli... Atatürkçü.... Kafası hep karışık... Bunlargillerden... Anarşit... Akdenizli olmaktan gurur duyuyor .... Akdenizli olmak hayata karşı bir duruştur sanırım. Akdenizli olmak ; kanının deli akmasıdır, bağıra çağıra konuşmaktır, kalabalık aile sofralarıdır, kapı gıcırtısına oynamaktır, şarkılara ayakla ritm tutmaktır, zeytindir,zeytinyağıdır, teninin güneş yanığı rengini yıl boyu korumasıdır, güzel kızlardır, yakışıklı erkeklerdir, damak zevkidir, daha ötesi hayat zevkidir... Yani Akdenizli olmak bir ülkenin ötesinde bir iç denizin çevresinde yaşayan tüm insanların o deniz gibi rengarenk,kah huzurlu,kah deli dolu olmasıdır.Bir ülkeye değil bir denize kendini ait hissetmektir.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Translate