Saat sabaha karşı bir şey...Bu saatte ayakta olan insanların ortak özelliği televizyonlarda işe yaramaz programlar seyredip,bir sigara yakıp,dolaptan aldıkları bira şişesinin ne çabuk bittiğine küfretmek olmalı...Hangisi çizgi film seyredip elinde nutella kavanozu ile anlamsız şeyler yazma isteğiyle yanıp tutuşuyordur ki..
Bazen ....İçinizden taşan şeyler yazamazsınız....Kelimeler kifayetsiz kalır.Ama yazmazsanız o kelimelerin sizi sarıp yok edeceğinden korkarsınız.Sanki yazmazsanız gördüğünüz rüyadan uyanıvereceksinizdir-yahut kabustan-ki her ikisinin de aynı anlama geldiği zamanlar vardır.Birileri sizin yerinize yazmıştır aslında.Sözcüklerini sahiplendiğiniz adam-ya da kadınlardan birinin sözcüklerine sığınasınız gelir...
...
Bir seferden döneriz seninle bazı akşamlar


Gün bulutları açık mora boyadıktan az sonra

Bile bile karanlığın bizi kalın örtülerle örteceğini

Son ışıklara dalarız koşa koşa gene de

Sürgününüm, izini sürerim her yerde seve seve

Alacakaranlıkta hem özlemlin hem öksüzün olmak için

Kapanmaya hazırımdır kat kat kendi üstüme



Yağmurdan, güneşten, poyrazdan, uzun yollardan

Biz şimdi gurbetimize çıkıyoruz, vakit tamam

Çanlarla, türkülerle, davullarla ayrılmak uzak bize

Yüzüme vuran sıcaklığınla çocuk dudaklarınla

Sen giderken, ellerimde ellerinden ayrılmanın öfkesi

Varlığında yeniden kurulur eksiksiz bir sıla



Seni her düşünmemde benzersiz bir yurt özlemi

Bana düşen, gelişini aralıksız beklemek

Beklerken bakışında eriyip gitmek yavaşça

Beklerken sonsuz bir ormanı yürümek saçlarında

Benim tutkum, ölümüm, serüvenim bu işte.





Afşar Timuçin