ırak...

Yüreğim...Bana ilk kez böyle seslendiğin günün üzerinden asırlar geçti sanki.Şimdi bana kilometrelerce,yıllarca uzaktasın.Oysa yanındaydım,gözlerine bakıyor,kokunu içime çekiyordum.Bilirsin seninleyken tüm anları o ana sığdırmak istercesine yaşarım.Nefes bile almaktan korkarak.O anı durdurmak mümkünmüşcesine.Öylece kalıverse zaman.Hiç geçmese.Benden uzaklaştığını görmesem.Gözlerinin uzaklara baktığını.Sevmediğini artık.
Içimin kanayan yerlerini iyileştiremiyorum bugünlerde.Deniz basıyorum yaralarıma.Boş bıraktığın yerleri sözcüklerle doldurmaya çalışıyorum.Sen benden bunca gittin ya,ben kendime bile bu kadar ırak olmamıştım...

maikedi

İzmirli... Atatürkçü.... Kafası hep karışık... Bunlargillerden... Anarşit... Akdenizli olmaktan gurur duyuyor .... Akdenizli olmak hayata karşı bir duruştur sanırım. Akdenizli olmak ; kanının deli akmasıdır, bağıra çağıra konuşmaktır, kalabalık aile sofralarıdır, kapı gıcırtısına oynamaktır, şarkılara ayakla ritm tutmaktır, zeytindir,zeytinyağıdır, teninin güneş yanığı rengini yıl boyu korumasıdır, güzel kızlardır, yakışıklı erkeklerdir, damak zevkidir, daha ötesi hayat zevkidir... Yani Akdenizli olmak bir ülkenin ötesinde bir iç denizin çevresinde yaşayan tüm insanların o deniz gibi rengarenk,kah huzurlu,kah deli dolu olmasıdır.Bir ülkeye değil bir denize kendini ait hissetmektir.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Translate