Yarım Şiirler...

Yarısı sende kaldı...Ben kendimi seninle tamamlamayı ummuştum bir zamanlar.Bu hikayede bana sözcüklerini tamamlamak düştü sonraları.Şimdiyse...Bendeki yarımları toplayıp bohçama devam ediyorum yoluma.Bir gün tüm yarımların tam olması umudu ile :)
***
bi aşk'a bakıp çıkacaktım "diyemezsin ki,
hangi aşk affeder kendi katilini.
-ki aşktır çoğu zaman asıl faili meçhullerin-
kendi zindanınla yargıla benden kalanı...

Anlasana,
Ben aşkın en karanlık yerlerinden geliyorum,
Hiç gölge yoktur oralarda,
Isıtamaz hiçbir duygu içini
Heryan nasıl karanlık,nasıl soğuk,
al artık gücün yetiyorsa
tamamla kendinle bende kalanı....

***
Hirbir ses sana ait değil,
Hiçbir gürültüyü senle kapatamıyorum,
Bir nota basıyorum gözlerine benziyor,
Gitarın mi telinde dudakların...
Her yeni günü
Yeni bir sabaha erteliyorum...
Her yeni sabahta sana yeni bir şarkı yazıyorum,
Her yeni şarkıda seninle yeni bir sabah...
Hiçbir melodinin ulaşamadığı,
Karanlık bir nota defterinde
Ben hala senin hayalini kurguluyorum...

***
Hiçbir ses sana ait değil ,
Hiçbir gürültüyü senle kapatamıyorum...
ellerimde kalmış saçlarının kokusu,
O kokuda kendimi unutuyorum ...
Sonra parçalarımı toplayıp,
Seni anlatan ezgilerden,
her seferinde getirip kendimi ,
sana öylesine sunuyorum...

***
Senle eksikliği giderilmiş duyguları,
hiçbir tonda anlatamıyorum...
Oysa herşey apaçık duruyordu ortada ...
Sen baksan...
Sen görebilsen...
senin bıraktığın izlerden
seni derliyorum.
ellerimde diken izleri...

***
Düşlerim bitti...
Düş'ümden düştüm...
Düş'ümdü...İçimden düştü...
Böyle olsun istemedim...
Düşündüm...
Düş'tü.

***
Farkındamasın hayat akıp gidiyor göstere göstere,
Şimdi şu kapıdan tüm yaşanmışlıklar çıkacak,
Sen sanıp sarıldığım tüm rakı şişeleri boş artık
Seninle başladığım sensiz bitiyor...
Tüm parçalarımı topladım sağdan soldan,
eksik yanlarım sende kalsın ben tamamlarım,
Silip tenime bulaşan tenini,
Merhaba deyip kendime yeniden başlarım...
bi aşk'a bakıp çıkacaktım "diyemezsin ki,
hangi aşk affeder kendi katilini.
-ki aşktır çoğu zaman asıl faili meçhullerin-
kendi zindanınla yargıla benden kalanı...

***
Anlasana,
Ben aşkın en karanlık yerlerinden geliyorum,
Hiç gölge yoktur oralarda,
Isıtamaz hiçbir duygu içini
Heryan nasıl karanlık,nasıl soğuk,
al artık gücün yetiyorsa
tamamla kendinle bende kalanı....

***
ama kapısında durup ilkbaharın/anahtar deliğini bulamıyorum/tüm gazetelerde aşktan ve şiirden bahsediyorlar/beni ve aşkı anlatıyor tüm şiir bültenleri/faili meçhul bir şiirde anlatılan/faili meçhul bir aşkın /efendisiyim simdi:)

***
ıssız bir şehir gibiyim şimdi ardında kalmış,
ne yana baksam ne yöne dönsem her yerde yokluğun.
hiç bitmeyecek bir hikayenin,
en acı veren yerinde takılıp kalmışım...
Şimdi kurduğum tüm cümlelerin gizli öznesi sensin,
sende bitirdiğim seninle başlıyor ,
bir cümle gibiyim "fill in the blanks"
hiç kimse boşlukları dolduramıyor...
Bir sustur şu çevrendeki kalabalığı gel dinle içimi...
Dinle ben seni tüketmedim....

Yazan:Banu Kösten - A.İnce

maikedi

İzmirli... Atatürkçü.... Kafası hep karışık... Bunlargillerden... Anarşit... Akdenizli olmaktan gurur duyuyor .... Akdenizli olmak hayata karşı bir duruştur sanırım. Akdenizli olmak ; kanının deli akmasıdır, bağıra çağıra konuşmaktır, kalabalık aile sofralarıdır, kapı gıcırtısına oynamaktır, şarkılara ayakla ritm tutmaktır, zeytindir,zeytinyağıdır, teninin güneş yanığı rengini yıl boyu korumasıdır, güzel kızlardır, yakışıklı erkeklerdir, damak zevkidir, daha ötesi hayat zevkidir... Yani Akdenizli olmak bir ülkenin ötesinde bir iç denizin çevresinde yaşayan tüm insanların o deniz gibi rengarenk,kah huzurlu,kah deli dolu olmasıdır.Bir ülkeye değil bir denize kendini ait hissetmektir.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Translate