Yazmak kolaydır sevgili.Bir mektuba böyle başlamakta.Yaşamaktan korkan insanlar sarılır çoğu zaman sözcüklere.Onları nefes almaları için tek yolmuş gibi kucaklarlar.

Biz sözcüklerinden başka bir şeyi olmayan insanlar tüm duyguları onlarla yaşamaya çalışırız.Ama yaşam çoğu zaman sözcüklerin önüne geçmeye çalışır.Çünkü canlıdır yaşam.Nefes almakta ,büyümekte ,ilerlemektedir.Değişmekte ve senide onunla birlikte yaşamaya mecbur etmektedir.Ama sözcükler öyle değildir.Sizinle birlikte hareket eder
siz isterseniz büyür siz isterseniz öyle kalırlar.Sizi zorlamaz,size ihanet etmez,sizi kışkırtmazlar.Ta ki…Yaşam sözcükleri ele geçirene kadar….

Şimdi ben sözcüklerimi yaşama teslim etmekle ilgili bir kararın eşiğindeyim.İstiyorum ki yaşam sözcüklerimi teslim alsın.İstiyorum ki sözcüklerim yaşamla dolup sana ulaşsın ve beni anlatsın.Çok yorgunum…Üzerimde binlerce kelimenin yükü var.Beni onların arasından çekip kurtarabilirmisin? Bu büyük kalabalığın içinde çok yalnızım.Benim kanayan yaralarımı sarabilirmisin?

Biliyorum ne çok şey bekliyorum senden.Karşılığında çok fazla şey vaad edemem…Vaadler içinde büyük sözcükler gerekir çoğu zaman.Tek söyleyeceğim seni sen olduğun için seveceğim.Fazlasını beklemeden.

Oynar mısın benimle?