O benim ve hepimizin Kemal Abisiydi.Sorduğunuz her soruya usanmadan sıkılmadan cevap verir yüzündeki gülümsemeyi hiç kaybetmezdi.500 km uzaktan insana yanında olduğunu hissettirebilecek kadar kocaman bir adamdı.Çok kısa bir süre önce üşütmüşüm ben diye gitti hastaneye.O hastane şimdiye kadar bu kadar çok ziyaretçi görmemişti zaten.İnsanın bu kadar seveni nasıl olur diye sordu bahçedeki ağaçlar.Cumartesi günü görüşürüz abi diye ayrıldım.Görüşürüz abi....
bu yaz gunes biraz daha eksik,
el ele verin azaldik
yine o tanidik serinlik.
isimiz cok zor...
bu yil herkes biraz daha korkak
bu ne caresizlik ah yandik
dayan yurek dayan
giderek isimiz cok zor.
ah koca oglan oyun ettin
bu is burada bitmez
soylenecek cok soz kaldi
sana bir omur yetmez.
ah nerelere gittin aman soyle
bu ayrilik ne yaman soyle
adamlarin adami uykuda misin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder