Sonbahar

Bir şehre sonbahar gelir ve gecmişte kaldığını sandığınız tüm anılar başınıza üşüşür.Sonbaharın ayrılık değil kavuşmak olduğu o bozkır şehri düşer aklıma.Serin bir Ankara sabahında seni ilk kez görüşüm gelir .Içim ümitle ışıldar.O günlere dair güzel olan hersey senin siluetine bürünür...Simdi kaç sehir seni özlemek demek bilirim,kaç mevsim seni sevmek demek...Bilirim seninle tamamlandığını eksik yanlarımın ve en büyük eksikliğimin sen olduğunu.Şu aralar icimde hiç farkında olmadan büyüyor bir sensiz kalma korkusu.Mevsim sonbahar.Ve biz hiç bilemeyeceğiz hangi sonbaharın son baharımız olduğu korkusu ile sarılırım ekranda gülümseyen resmine.Bir sonbahar daha...BEN YİNE SANA MECBURUM...

maikedi

İzmirli... Atatürkçü.... Kafası hep karışık... Bunlargillerden... Anarşit... Akdenizli olmaktan gurur duyuyor .... Akdenizli olmak hayata karşı bir duruştur sanırım. Akdenizli olmak ; kanının deli akmasıdır, bağıra çağıra konuşmaktır, kalabalık aile sofralarıdır, kapı gıcırtısına oynamaktır, şarkılara ayakla ritm tutmaktır, zeytindir,zeytinyağıdır, teninin güneş yanığı rengini yıl boyu korumasıdır, güzel kızlardır, yakışıklı erkeklerdir, damak zevkidir, daha ötesi hayat zevkidir... Yani Akdenizli olmak bir ülkenin ötesinde bir iç denizin çevresinde yaşayan tüm insanların o deniz gibi rengarenk,kah huzurlu,kah deli dolu olmasıdır.Bir ülkeye değil bir denize kendini ait hissetmektir.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Translate