*Her gece kitaptan bir şiir.Çoğu zaman seninle paylaşılan bazen içimde kalan...



Kuzey yıldızım benim
aşka izin ver
izin ver, olmanın yokluğuna
kalbimin yenilenmiş yerleriyle
seveyim kehaneti gecikmiş geleceğini
büyütür gibi kendimi sendeki aşkla
şans tanı ikimizden yapılma
zaman tutulmuş fırtınaya
oyunları mümkün kıl
fal ve mucize tanı
ucu açık imkânların çoğalmış kollarına
yoluna çıktığının kaderine sahip çık
değiştirme beni hileli geleceğin pişmanlığıyla
kıvamını yeni bulmuş bir uçurumun ağzında
tanımlanmış bir yama gibi
ayrıntılar çıplak kanıtlar zalim
ah yine zaman duruyor
parçalanmış atlaslar gibi aramızda
gözümdeki açık rüya kapanmıyor
tenine dokunmadıkça
kanına karışmadıkça kanım
çıkamam sendeki rüyadan
kendi yoluma
yaradılışı görmüş meleklerin kanatlarındaki kamaşma
kalbimi ışıtıyor sonsuzlukla yıkanmış ışığın hâlâ
aşıkken insan yıldız gibi bağlanıyor tüm bir yaradılışa
kuzey yıldızım benim

kadim topraktayım, uygarlıklar kadar usul ve eski,
kehanetim ol, yanıma in artık
kendin gelmesen de
eski bir şiirin göğünden
ışığın vuruyor buraya
sen misin, değil misin bilemem
bildiğim yolumda bekliyor
yaşla tartılmayacak kadar zamansız
hiç ümit kesmediğim o büyük karşılaşma
kuzey ya da doğu
kim bilebilir, kaderimizin yönünü
hayat tayini mümkünsüz bir zamanlama
ben buradayım, kollarım ve kalbim burada
benden daha uzun yaşayacak olan şiirimin
göğünde yıldızlar ışısın diye
benden sonra...
kuzey ya da doğu, aşk ya da bilmediğimiz
ama peşrevinde muallakta kaldığımız muamma …
Murathan Mungan