Tanımlanması zor bir yalnızlık hali bu...
Korkma anne...İç sesimle başbaşa kalacak kadar yalnız olamadım hiç...Ne kadar iyi tartışılır.Ama anneler üzülür çocuklarının yalnız olduğunu düşününce...Sen üzülme...
Sesimin yankısını duyuyorum kendi içime seslendiğimde...
Hayret...
Küçük bir kızken bile birilerine çarpardı sesim yüreğime seslendiğimde...
Bu ıssızlık beni endişelendiriyor...
Hem kış ta geliyor...
Bu boşluk daha da bir soğuk rüzgarlar estirirse içimde...
Hasta mı olurum sanki?
İçimdeki boşluğun cereyanında kaldım doktor bey? Sanırım sebebi bu soğuk al-ın-ganlığımın...
Boşluk...
Geceleri uykum kaçtığında hayal kuramama halim...
Hiçbir şarkının kimseye varmaması...
Tuhaf bir ıssızlık hali...
Sesim kendi içimde yankı yapıyor ne güzel....
Kendi içinin boşluklarında kaybolur mu ki insan...
geçmişim...
hayallerim...
içimden yaşam kaçıyor kapatın kapıları....