TEPİTME





Annemden öğrendiğim ve başka bir yerde yemediğim bir çeşit pizzayı sizinle paylaşmak istedim. Anneannem Midilli büyükannem Selanikli. Yani bu bir Muhacir yemeği ama açıkcası annemde kimden öğrendiğini hatırlamıyor...
Önce bir demet ısırgan iri iri doğruyorsunuz. Bir taraftan da bir demet (isteğe göre az ya da çok olabilir) taze soğanın kuyruğunu doğrayıp başka bir kaba alıyorsunuz... Yarım kilo kadar unu, bir dolu çaykaşığı kabartma tozu ve tuzla karıştırıp sulu kıvamda bir hamur hazırlıyorsunuz. (Hamur ılık su ile hazırlanıyor ve krep hamurunun biraz daha katısı oluyor.) Hamurun üzerine yarım çay bardağı zeytinyağı serpiyorsunuz. Hazırladığınız hamurun 3/4 'ünü bir tepsiye ince bir katman haline yayıyorsunuz. Isırganları biraz tuz ekip ovuyorsunuz ve sularını sıkarak hamurun üstüne yayıyorsunuz. Üzerine taze soğanları ve tuzlu lor peyniri(çökelek, kesik her yörede farklı adlandırılır) serpiyorsunuz. Kalan hamuru biraz daha sulandırıp Harcın üstünü kapatacak şekilde yayıyorsunuz. Üzerine kalan yarım çay bardağı zeytinyağını serpiyorsunuz. En üste keçi peyniri yada tulum peyniri rendelerseniz daha lezzetli oluyor...
Önceden ısıtılmış fırında yarım saat kadar pişiriyorsunuz...

maikedi

İzmirli... Atatürkçü.... Kafası hep karışık... Bunlargillerden... Anarşit... Akdenizli olmaktan gurur duyuyor .... Akdenizli olmak hayata karşı bir duruştur sanırım. Akdenizli olmak ; kanının deli akmasıdır, bağıra çağıra konuşmaktır, kalabalık aile sofralarıdır, kapı gıcırtısına oynamaktır, şarkılara ayakla ritm tutmaktır, zeytindir,zeytinyağıdır, teninin güneş yanığı rengini yıl boyu korumasıdır, güzel kızlardır, yakışıklı erkeklerdir, damak zevkidir, daha ötesi hayat zevkidir... Yani Akdenizli olmak bir ülkenin ötesinde bir iç denizin çevresinde yaşayan tüm insanların o deniz gibi rengarenk,kah huzurlu,kah deli dolu olmasıdır.Bir ülkeye değil bir denize kendini ait hissetmektir.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Translate